Kardiologia

Metoda „pill in the pocket” w leczeniu migotania przedsionków

lek. Radosław Sierpiński

Klinika Zaburzeń Rytmu Serca, Instytut Kardiologii w Warszawie

Adres do korespondencji: lek. Radosław Sierpiński, Klinika Zaburzeń Rytmu Serca, Instytut Kardiologii, ul. Alpejska 42, 04-628 Warszawa; e-mail: rsierpinski@ikard.pl

Migotanie przedsionków (AF – atrial fibrillation) stanowi poważny problem zdrowotny polskiej populacji. Mimo rozwoju coraz lepszych metod diagnostyki i leczenia pozostaje nadal jednym z największych wyzwań terapeutycznych współczesnej kardiologii. Światowi eksperci zgadzają się, że mamy do czynienia z prawdziwą epidemią migotania.

CELE ARTYKUŁU

Po przeczytaniu artykułu Czytelnik powinien umieć:

  • omówić strategię metody „pill in the pocket” w przypadku napadowego migotania przedsionków
  • przedstawić wskazania i przeciwwskazania do stosowania tej metody
  • wymienić leki stosowane w tej metodzie
  • rozpoznać sytuacje nieskuteczności tej metody lub jej działań niepożądanych, wymagające pilnego skierowania chorego do lekarza

Wprowadzenie

W krajach rozwiniętych migotanie przedsionków występuje u 1,5-2% populacji ogólnej. Średni wiek chorych wynosi 75-85 lat, przy czym odnotowuje się zwiększenie częstości zachorowań wśród coraz młodszych pacjentów. Arytmia ta jest szczególnie ważna, gdyż jako niezależny czynnik ryzyka 5-krotnie zwiększa ryzyko udaru mózgu i 3-krotnie zastoinowej niewydolności serca. Wiąże się również z istotnie wyższą śmiertelnością.

Niebagatelne są także koszty społeczne choroby związane z częstymi hospitalizacjami oraz pośrednio z niepełnosprawnością wynikającą z powikłań zakrzepowo-zatorowych.

W związku z ryzykiem udaru mózgu u pacjentów z AF wczesna diagnoza ma zasadnicze znaczenie. Chorzy odczuwający nieregularne bicie serca często sami zgłaszają się do lekarza, ale blisko 30% przypadków migotania przedsionków stanowią tzw. nieme napady arytmii, całkowicie nieodczuwalne. Niejednokrotnie pierwszym objawem AF jest wówczas udar mózgu, którego najpewniej udałoby się uniknąć, w porę diagnozując migotanie i wdrażając leczenie przeciwzakrzepowe. Z tego powodu zaleca się, aby u osób >65 r.ż. prowadzić celowane badania przesiewowe w kierunku AF poprzez oznaczenie pulsu, a następnie rejestrację EKG w celu potwierdzenia ewentualnego rozpoznania.1

Ze względu na podstępny i napadowy charakter arytmii bardzo duże znaczenie w diagnostyce ma dokładnie zebrany wywiad. Sytuacje, w których występuje arytmia, czas jej trwania oraz objawy towarzyszące pozwolą na wykonanie właściwych badań dodatkowych. Ocena kliniczna powinna obejmować określenie wyniku w skali EHRA (tab. 1), oszacowanie ryzyka udaru mózgu oraz poszukiwanie chorób predysponujących do AF.

Duże ryzyko udaru wymaga, by działaniem pierwszoplanowym przy nowo rozpoznanym AF była ocena pod kątem ryzyka zdarzeń zakrzepowo-zatorowych oraz ewentualnego krwawienia. Ułatwia to dobór optymalnego leczenia przeciwzakrzepowego.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Metody leczenia migotania przedsionków

Leczenie napadowego migotania przedsionków opiera się w swoich założeniach na dwóch zasadniczych strategiach: kontroli rytmu i kontroli częstości komór. Kontrola częstotliwości rytmu polega [...]

Kontrola częstości rytmu czy kontrola rodzaju rytmu serca?

U chorych z AF objawowym trwającym wiele tygodni leczenie wstępne polega na leczeniu przeciwzakrzepowym i kontroli częstości rytmu. Celem długoterminowym ma być natomiast przywrócenie [...]

Metoda „pill in the pocket” w terapii napadowego migotania przedsionków

Metoda „pill in the pocket” polega na przyjęciu pojedynczej doustnej dawki propafenonu lub flekainidu w celu przerwania napadu AF poza szpitalem przez [...]

Wskazania

Metodę „pill in the pocket” można zaproponować wybranym pacjentom, cierpiącym z powodu nasilonych objawów AF. Terapia przygotowana jest z myślą o dość specyficznej grupie [...]

Przeciwwskazania

Zgodnie z wynikami badań nie powinno się podawać propafenonu u chorych z:

Postępowanie w przypadku nieskuteczności leczenia

Gdy leczenie metodą „pill in the pocket” nie przyniosło skutku i pojawiają się objawy dekompensacji hemodynamicznej, chory powinien niezwłocznie zgłosić się na [...]

Podsumowanie

„Pill in the pocket” jest niezwykle atrakcyjną i skuteczną metodą leczenia, jednak tylko dla odpowiednio wybranych pacjentów. Z takiego podejścia do terapii arytmii [...]
Do góry