Meandry psychiatrii

Czy w psychoterapii on-line obowiązuje etyka? – próba analizy

Prof. dr hab. n. o zdr. Marta Makara-Studzińska

Agata Madej

Zakład Psychologii Stosowanej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Adres do korespondencji: Prof. dr hab. n. o zdr. Marta Makara-Studzińska, Zakład Psychologii Stosowanej, Uniwersytet Medyczny w Lublinie, ul. Chodźki 15, 20-093 Lublin, e-mail: marta.makara-studzinska@umlub.pl

We współczesnym świecie wszelkiego rodzaju problemy są najczęściej wpisywane w wyszukiwarkę internetową. Gdy doświadczane trudności mają charakter m.in. niepowodzeń w życiu codziennym, kryzysów osobistych, dyskomfortu emocjonalnego – poszukiwanie wyjaśnienia często doprowadza do stron oferujących internetową terapię. E-psychoterapia, zwana cyberterapią lub e-terapią, okazuje się szybkim, mało pracochłonnym sposobem na uzyskanie pomocy terapeutycznej. Czy mimo zalet (wygoda, szybkość wyszukiwania, łatwość dostępu do specjalistów) pozwala ona, po pierwsze, na etyczne postępowanie wobec pacjenta, a po wtóre, na efektywne korzystanie z profesjonalnej pomocy udzielanej przez psychoterapeutę? Niniejszy artykuł przedstawia analizę literatury polskiej i zagranicznej i jest próbą odpowiedzenia sobie na postawione pytania.

Czym jest e-psychoterapia?

Intensywny rozwój zasięgu internetu wpłynął znacząco na zmiany kulturowe i społeczne.[1] Ewoluował on z eksperymentalnej sieci łączącej niewielką liczbę komputerów w latach 80. do ogólnoświatowego systemu połączeń określanego jako sieć sieci. Zalety zaawansowanej technologii, w tym łatwy dostęp do internetu, rozpoczęły wpływ na zachowania potencjalnych pacjentów oraz stały się obliczem nowoczesnej formy terapii.[2] Psychoterapię on-line zdefiniować można jako świadczenie usług przez specjalistę z zakresu zdrowia psychicznego (np. lekarza psychiatrę, psychoterapeutę, psychologa) za pośrednictwem internetu. Kontakt jest nawiązywany, a następnie kontynuowany w sieci.[3] Pacjent oraz terapeuta mogą znajdować się w dwóch niezależnych od siebie miejscach.

Komunikacja w e-terapii może przybierać różną formę (ryc. 1):

  • synchroniczną – odpowiedź pojawia się w czasie rzeczywistym (np. rozmowa na czacie, przez Skype’a),
  • asynchroniczną – odpowiedź od terapeuty przychodzi po dłuższym czasie oczekiwania (np. w przypadku wysyłania wiadomości e-mail).


W taki sposób nawiązuje się dialog terapeutyczny, którego transkrypt może być potem analizowany przez terapeutę w celu przesłania klientowi nowych pytań.[4]

E-psychoterapia oferuje szeroką gamę możliwości, pomagając osobom z problemami psychicznymi, takimi jak:

  • nadużywanie alkoholu,
  • zaburzenia lękowe,
  • depresja,
  • ból przewlekły,
  • ataki paniki,
  • zaburzenia psychosomatyczne,
  • zespół stresu pourazowego (PTSD),
  • fobia społeczna.

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Metoda badawcza

Przeszukano elektroniczne bazy danych: Scopus, Web of Science, Medline Complete, PubMed, ProQuest Dissertations & Theses A&I oraz wyszukiwarkę Google Scholar, wpisując [...]

Organizacja zrzeszająca zwolenników terapii on-line

W 1997 roku w Stanach Zjednoczonych powstała organizacja zrzeszająca profesjonalistów oraz sympatyków terapii on-line, a mianowicie Międzynarodowe Towarzystwo Zdrowia Psychicznego w [...]

Względy etyczne

Tożsamość jednostki stanowi nieodłączny element każdej formy komunikacji. Istotą porozumienia się jest wiedza na temat prawdziwej tożsamości partnera interakcji.[7] W literaturze [...]

Kodeksy etyczne e-terapii: gdzie ich szukać?

Najszybszy rozwój terapii on-line obserwuje się w tych krajach, w których są znaczne odległości między ośrodkami miejskimi, oraz tam, gdzie dostęp [...]

Podsumowanie

Względy etyczne, takie jak zasadność użycia terapii on-line oraz licencjonowanie terapeutów, pozostają w Polsce nierozwiązane. Istotne wydaje się przeprowadzanie obowiązkowych szkoleń [...]
Do góry