Schizofrenia jest zaburzeniem, które charakteryzuje się zróżnicowanym przebiegiem klinicznym. Jej rozpowszechnienie w populacji ogólnej wynosi ok. 0,5%¹. Wczesny początek oraz długotrwały przebieg sprawiają, że chorzy wymagają kompleksowego leczenia i wsparcia społecznego.

Niebagatelną rolę w skutecznym leczeniu schizofrenii odgrywa jej wczesne rozpoznanie – w związku z tym duże nadzieje wiązano z odkryciem biologicznych markerów tej choroby. Markerami biologicznymi danego schorzenia nazywamy te czynniki, których obecność w tkankach umożliwia rozpoznanie choroby, określenie zmian fizjologicznych, a także odpowiedzi na leczenie. Są one stabilne, charakterystyczne dla danej jednostki chorobowej. Głównym warunkiem, który musi zostać spełniony, aby dany czynnik został uznany za marker biologiczny danego schorzenia, jest jego występowanie wyłącznie w przypadku określonej jednostki chorobowej². W węższym znaczeniu biomarker odnosi się do zmian molekularnych w tkankach i płynach ustrojowych, które mogą pełnić funkcję wskaźnika przebiegu klinicznego³. Oprócz wspomnianej specyficzności biomarkery powinny wyróżniać się wysoką czułością, swoistością i precyzją pomiaru. Ponadto idealny biomarker powinien cechować się zdolnością do różnicowania patologii już na wczesnym etapie diagnozowania, długim czasem półtrwania w próbce materiału oraz łatwym i szybkim sposobem pomiaru^2,4.

W przypadku schizofrenii pojawiają się wątpliwości, czy którykolwiek z ocenianych parametrów odpowiada podanej definicji. Celem pracy jest przedstawienie najczęściej opisywanych czynników, które w przyszłości mogą okazać się przydatne jako markery biologiczne schizofrenii^4,5.

Czynniki zapalne i układ immunologiczny

Dowody naukowe jednoznacznie wskazują na znaczenie zjawisk immunologicznych w etiologii i przebiegu schizofrenii. Zasugerowano, że dysfunkcje układu odpornościowego mogą być endofenotypem tego zaburzenia. Z definicji endofenotypem jest marker związany z chorobą, występujący również w remisji oraz obecny częściej u zdrowych krewnych pacjentów niż w populacji ogólnej^3,6,7.

Dotychczas wykazano, że stężenie interleukin (IL-2, IL-3, IL-8, IL-10, IL-12, IL-15, IL-18), endogennego antagonisty receptora IL-1 (IL-1RA) oraz rozpuszczalnego receptora IL-2 (sIL-2R) jest podwyższone we krwi pacjentów z rozpoznaniem schizofreni...