Depresja w przebiegu ciąży lub po porodzie jest zjawiskiem sygnalizowanym od czasu do czasu przez media, jednak świadomość istnienia tego problemu w społeczeństwie wydaje się często pozorna. Tymczasem okres ciąży i porodu stanowi etap w życiu kobiety, który bardziej niż jakikolwiek inny zwiększa ryzyko zachorowania de novo na zaburzenia afektywne.

Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO – World Health Organization) ok. 10% kobiet w ciąży oraz 13% w okresie połogu doświadcza zaburzeń psychicznych, głównie depresji. Oczywiście znane są niekorzystne czynniki predysponujące do rozwoju depresji okołoporodowej, jednak może ona ujawnić się także u kobiety, która dotychczas z radością oczekiwała na dziecko, ma ustabilizowaną sytuację rodzinną i dotąd nie chorowała psychicznie. Wciąż jeszcze pokutuje przekonanie, że ciąża zawsze oznacza dla przyszłej matki jedynie radość i ogromne szczęście. Kobiety, które nie okazują euforii, wycofują się, nie angażują się w opiekę nad dzieckiem lub przygotowania do jego narodzin, narażają się na krytykę, niezrozumienie. Z tego powodu część z nich nie sygnalizuje bliskim swoich dolegliwości ani uczuć wobec dziecka, obawiając się napiętnowania, niezrozumienia, ale także niejednokrotnie obwiniając się za bycie „złą matką”. Czasem skargi pacjentek są racjonalizowane, bagatelizowane lub po prostu ignorowane przez otoczenie.