W typowej budowie anatomicznej pierwszy przedtrzonowiec żuchwy ma niemal w 100% jeden korzeń, a jeden kanał jest spotykany w 75% przypadków. W pozostałych sytuacjach morfologia systemu kanałowego może być złożona. Częstość występowania dwóch kanałów wynosi od 2% do 20%. Zdarza się, że kanał w miejscu ujścia komorowego jest szeroki, a następnie dzieli się na dwa osobne kanały. Taki podział może wystąpić w połowie długości korzenia lub bliżej części wierzchołkowej – na odgałęzienie językowe i przedsionkowe. Czasami możemy spotkać się z występowaniem rozbudowanej delty wierzchołkowej¹.

Drugi przedtrzonowiec żuchwy w ogólnej budowie przypomina ząb przedtrzonowy pierwszy. Korzeń jest zazwyczaj pojedynczy, choć zdarza się, że w połowie długości lub bliżej części wierzchołkowej ulega rozdwojeniu. W 85% przypadków spotykany jest jeden kanał zakończony jednym otworem na wierzchołku korzenia (typ I wg Vertucciego). Obecność dwóch kanałów kończących się dwoma oddzielnymi otworami spotykana jest z częstością 11%. Podobnie jak w przypadku przedtrzonowca pierwszego, podział kanału może wystąpić w połowie długości korzenia lub poniżej, rzadko spotykane są jednak kanały boczne i delta wierzchołkowa¹.

W dolnych zębach przedtrzonowych obecność trzech kanałów z trzema osobnymi otworami anatomicznymi jest bardzo rzadka. Vertucci określił częstość ich występowania w pierwszym przedtrzonowcu żuchwy na 0,5%, a Zillich i wsp. na 0,4%².

Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie przykładowej strategii postępowania w przypadkach leczenia endodontycznego zębów przedtrzonowych żuchwy z kanałami dzielącymi się na dwa i trzy odgałęzienia z osobnymi otworami anatomicznymi.

Przypadek kliniczny 1

Pacjentka, lat 59, zgłosiła się do gabinetu stomatologicznego, by uzupełnić braki skrzydłowe uzębienia w łuku dolnym. W dniu badania nie zgłaszała żadnych dolegliwości bólowych. Wykonano badanie tomografii stożkowej (CBCT – cone beam computed t...