Opis przypadku
Liszaj złocisty – jak nie popełnić błędu?
Lek. Dagmara Marańska
Lek. Agnieszka Gręda
Lek. Lidia Ruszkowska
Liszaj złocisty (łac. lichen aureus) jest rzadką chorobą z kręgu barwnikowych dermatoz plamiczych. Zmiany skórne mają charakter złocistobrązowych plamek lub grudek. Choroba ta ma charakter przewlekły, najczęściej występuje u młodych dorosłych. Zmiany skórne lokalizują się głównie na kończynach dolnych. Diagnozę stawia się na podstawie obrazu klinicznego oraz badania histopatologicznego. Lichen aureus jest schorzeniem o niejasnej etiologii, sprawiającym trudności terapeutyczne.
Liszaj złocisty należy do grupy barwnikowych dermatoz plamiczych.[1,2] Oprócz tej jednostki chorobowej do grupy należą również:
- postępująca plamica barwnikowa (choroba Schamberga),
- plamica obrączkowa teleangiektyczna (choroba Majocchiego),
- liszajowate plamicze zapalenie skóry (zespół Gougerot-Bluma),
- plamica wypryskopodobna (choroba Doucasa-Kapetanakisa).[3,4]
W większości przypadków choroba ma charakter przewlekły, czasami może towarzyszyć jej świąd.[5] Wszystkie schorzenia mają podobny obraz kliniczny i zbliżony obraz histopatologiczny. Liszaj złocisty jest dość rzadko występującym schorzeniem. Chorobę po raz pierwszy opisał Martin w 1958 roku.[6] Zmiany skórne utrzymują się przewlekle. W pracy Price i wsp. opisują, iż średni czas trwania choroby wynosił dwa i pół roku, chociaż w niektórych przypadkach zmiany utrzymywały się pomiędzy rokiem a dziesięcioma latami.[7] Schorzenie najczęściej obserwowano u osób dorosłych, zwłaszcza młodych.[8] Znacznie rzadziej występuje u dzieci. W pracy Gelmetti i wsp.[9] wśród opisanych pacjentów z liszajem złocistym tylko 17 proc. stanowiły dzieci. Choroba u dzieci ma częściej niż u dorosłych podłoże samoistne. U osób dorosłych najczęstszą lokalizacją są kończyny dolne, znacznie rzadziej tułów, kończyny górne czy powieki.[10] Natomiast u dzieci częściej obserwuje się zmiany na ramionach i tułowiu.[9] Barwnikowe dermatozy plamicze mogą współistnieć z:
