Nowości w praktyce

Prewencja wtórna zawału mięśnia sercowego: zalecenia NICE 2013

dr hab. n. med. Maciej Kostrubiec

Klinika Chorób Wewnętrznych i Kardiologii z Centrum Diagnostyki i Leczenia Żylnej Choroby Zakrzepowo-Zatorowej, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Opracowano na podstawie: National Institute for Health and Clinical Excellence. Clinical guideline 172: MI – secondary prevention. Secondary prevention in primary and secondary care for patients following a myocardial infarction. Issued: November 2013; guidance.nice.org.uk/cg172.

Autorzy zaleceń NICE w skondensowany i bardzo praktyczny sposób przedstawiają wytyczne postępowania w prewencji wtórnej po zawale mięśnia sercowego, szczególną uwagę zwracając na zwiększenie szans wdrożenia skutecznych terapii u jak największej liczby chorych.

Zalecenia kliniczne NICE (National Institute for Health and Care Excellence) dotyczą leczenia i opieki nad pacjentami z określonymi chorobami w ramach NHS (National Health Service) w Anglii i Walii. Poniżej omówiono aktualizację dotyczącą prewencji wtórnej u pacjentów po zawale mięśnia sercowego.

Wśród najważniejszych zaleceń w 2013 r. autorzy NICE wymieniają:

1. Oferowanie programów rehabilitacji kardiologicznej oraz motywowanie pacjentów do udziału w tych programach i ukończenia pełnego cyklu rehabilitacyjnego (ważne jest wytłumaczenie korzyści z uczestnictwa w programach rehabilitacji)

2. Rehabilitację kardiologiczną należy rozpoczynać jak najszybciej po przyjęciu do szpitala i jeszcze przed wypisem. Ambulatoryjne programy rehabilitacyjne trzeba zaczynać w ciągu 10 dni od wypisu ze szpitala

3. Zalecanie diety śródziemnomorskiej (ciemnego pieczywa, owoców, warzyw i ryb; ograniczenie spożycia mięsa oraz zamianę masła i sera na produkty z olejów roślinnych)

4. Zwiększenie aktywności fizycznej do 20-30 minut dziennie o intensywności powodującej niewielką zadyszkę (aktywność należy zwiększać stopniowo: zacząć od poziomu komfortowego dla pacjenta i wraz ze wzrostem sprawności wydłużać czas trwania oraz intensywność wysiłku fizycznego)

5. W przypadku pacjentów palących tytoń – rzucenie palenia i zaoferowanie pomocy w zerwaniu z nałogiem

6. Podanie każdemu pacjentowi po zawale mięśnia sercowego:

a. inhibitora konwertazy angiotensyny

b. podwójnej terapii antyagregacyjnej (kwasu acetylosalicylowego oraz drugiego leku antyagregacyjnego)

c. β-adrenolityku

d. statyny

7. Ocenę frakcji wyrzutowej lewej komory (zawsze po zawale mięśnia sercowego)

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

KOMENTARZ

Zawał mięśnia sercowego jest rozpoznawany na podstawie bólu w klatce piersiowej, zmian w elektrokardiogramie oraz podwyższonych stężeń białek uwalnianych do krwi z uszkodzonych kardiomiocytów. [...]
Do góry