Diagnostyka laboratoryjna
Czego możemy się dowiedzieć z wyniku badania azotynów w moczu?
lek. Aleksandra Barbachowska
prof. dr hab. n. med. Magdalena Durlik
- Bezobjawowy bakteriomocz – u kogo leczyć
- Czynniki wpływające na uzyskanie wyniku fałszywie dodatniego lub ujemnego azotynów w moczu
- Konieczność edukacji pacjentów z zakresu prawidłowego pobierania próbki moczu do analizy
Obecność azotynów w badaniu ogólnym moczu jest sytuacją często spotykaną w warunkach podstawowej opieki zdrowotnej. Azotyny nie występują fizjologicznie w moczu, a ich obecność wiąże się z redukcją azotanów pochodzenia pokarmowego i wydalanych z moczem przez bakterie, głównie Gram(–) i niektóre Gram(+)1-3. Azotyny będą zatem wskazywać na obecność znamiennej bakteriurii i wraz z pozostałymi badaniami oraz zgłaszanymi przez pacjenta objawami mogą się przyczynić do rozpoznania zakażenia układu moczowego (ZUM).
Wykrywanie azotynów w moczu
Azotyny są wykrywane w badaniu ogólnym moczu z wykorzystaniem testu paskowego, który jest oparty na reakcji azotynów z kwasem paraarsanilowym z wytworzeniem barwnego połączenia diazowego (zmiana barwy z białej na różową). Próg detekcji metody wynosi 0,06-0,1 mg/dl. Przy występowaniu znamiennej bakteriurii (>105/ml) stężenie azotynów w moczu wynosi >0,075 mg/dl3,4.
Prawidłowe pobranie próbki moczu ma istotne znaczenie w otrzymaniu wiarygodnego wyniku. Próbka materiału do badania powinna być pobrana z pierwszej, porannej porcji moczu. Jednocześnie mocz musi się wcześniej gromadzić w pęcherzu moczowym przez co najmniej 4 godziny, tak aby mogło dojść do redukcji azotanów do azotynów3.
