Dynamicznie rozwijająca się wiedza o funkcjonowaniu układu immunologicznego pozwala z jednej strony na wprowadzanie różnego rodzaju terapii modyfikujących jego działanie, z drugiej – na zrozumienie związków przyczynowych pomiędzy współistnieniem czy występowaniem różnych problemów zdrowotnych wynikających z dysfunkcji układu immunologicznego w ciągu życia pacjenta.

Wykazano, że mutacje genów w zakresie pojedynczych nukleotydów kodujących białko chromatyny Sp140, powodujące utratę funkcji tego białka (loss-of-function SNPs in SP140), towarzyszą trzem nabytym chorobom immunologicznym: chorobie Leśniowskiego-Crohna (ChLC), przewlekłej białaczce limfatycznej (CLL – chronic lymphocytic leukemia) i stwardnieniu rozsianemu (SM – sclerosis multiplex)¹. Utrata funkcji tego białka może wynikać z procesów autoimmunologicznych – pojawiania się przeciwciał przeciwjądrowych¹.

Białko to jest jednym z białek kompleksu ciałek Kremera (ciałek jądrowych, cętek jądrowych – występujących w liczbie 10-30/jądro komórkowe)². Uważa się, że rodzina białek Sp jest zaangażowana na poziomie chromatyny w regulowanie wyciszania genów, które ustalają tożsamość komórek odpornościowych i regulują ich funkcjonowanie¹. Sp140 reguluje mikrobiotę i wpływa na ryzyko wystąpienia nieswoistych zapaleń jelit^3,4.

Jak na razie mechanizmy chorobotwórcze zmian w Sp140 pozostają niedookreślone. Zidentyfikowano immunologiczną rolę Sp140 w regulowaniu fagocytarnych odpowiedzi obronnych zapobiegających ekspansji bakterii potencjalnie zapalnych z jelit³. Te same mechanizmy, które powodują bujanie ziarnicy zapalnej (nacieków limfocytarnych) na pograniczu mikrobiomu jelitowego i organizmu⁴, mogą powodować namnażanie się nieprawidłowych jakościowo i ilościowo limfocytów w miejscach ich fizjologicznego powstawania.