Endokrynologia

Wskazówki diagnostyczne przy podejrzeniu pheochromocytoma

lek. Adrianna Gładka

dr n. med. Małgorzata Bobrowicz

lek. Anna Karpiłowska

dr hab. n. med. Urszula Ambroziak

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii, Warszawski Uniwersytet Medyczny

Adres do korespondencji:

dr hab. n. med. Urszula Ambroziak

Katedra i Klinika Chorób Wewnętrznych i Endokrynologii,

Warszawski Uniwersytet Medyczny

ul. Banacha 1A, 02-097 Warszawa

e-mail: uambroziak@wum.edu.pl

  • Do objawów pheochromocytoma należą: nadciśnienie tętnicze, kołatania serca, napadowe bóle głowy, poty, które występują samoistnie bądź pod wpływem czynników wyzwalających
  • Najlepszą metodą diagnostyczną jest oznaczenie stężenia metanefryn w osoczu metodą LC-MS/MS
  • Jedyną metodą prowadzącą do wyleczenia jest usunięcie guza
  • U wszystkich pacjentów z pheochromocytoma zaleca się wykonanie badania genetycznego  

Wprowadzenie i epidemiologia

Guz chromochłonny nadnerczy (pheochromocytoma) jest nowotworem neuroendokrynnym wywodzącym się z komórek chromochłonnych rdzenia nadnerczy. Główną lokalizacją komórek chromochłonnych jest rdzeń nadnerczy, poza tym występują one w zwojach układu współczulnego i przywspółczulnego. Guzy rozwijające się pozanadnerczowo są nazywane nerwiakami przyzwojowymi, czyli przyzwojakami (PGL – paraganglioma). Wywodzą się one z ciałek przyzwojowych rozmieszczonych wzdłuż nerwów przywspółczulnych głowy, szyi i śródpiersia, wzdłuż pnia współczulnego przed- i przykręgosłupowo oraz wzdłuż współczulnych włókien nerwowych zaopatrujących narządy klatki piersiowej, miednicy mniejszej i przestrzeń zaotrzewnową.

Guzy chromochłonne nadnerczy stanowią ok. 85% zmian PPGL (pheochromocytoma and paraganglioma). Obecnie właśnie takie określenie – PPGL, łączące zmiany o typie pheo­chromocytoma i paraganglioma, stosuje się do określenia tych guzów. Pheochromocytoma jest zaliczany do nowo­tworów rzadkich, o zapadalności 2-8 przypadków/mln/rok. Wartość ta może być niedoszacowana, ponieważ ok. 50% guzów jest rozpoznawanych dopiero w warunkach sekcyjnych. Częstość występowania pheochromocytoma nie zależy od płci i rasy. Wiek chorego w chwili ustalenia diagnozy to zwykle 30-50 lat, ok. 10% rozpoznań stanowią guzy u dzieci. U dzieci i osób młodych częściej niż u dorosłych guzy te występują wieloogniskowo, wykazują cechy złośliwości oraz są uwarunkowane genetycznie.

Złośliwy PPGL charakteryzuje się obecnością przerzutów tkanki chromochłonnej w miejscach, w których normalnie ona nie występuje, takich jak: węzły chłonne, kości, płuca i wątroba. Ogólna częstość występowania choroby przerzutowej wśród pacjentów z PPGL wynosi 10-15%, ale może wzrosnąć do nawet 30-40% u osób z czynnikami ryzyka. Należą do nich: młody wiek, podłoże genetyczne (w szczególności mutacja genu SDHB), duża wielkość guza, fenotyp dopaminergiczny, guzy wieloogniskowe i lokalizacja pozanadnerczowa.

Genetyka

Większość PPGL występuje spontanicznie. U ok. 35% pacjentów stwierdza się natomiast mutacje germinalne, ulegające dziedziczeniu, co czyni PPGL zmianami o największej dziedziczności wśród wszystkich nowotworów człowieka. Ponad połowa mutacji germin...

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Objawy

Objawy pheochromocytoma są niespecyficzne i często bywają mylnie łączone z inną chorobą. Obraz kliniczny zależy od wzajemnej proporcji ilości uwalnianych katecholamin – noradrenaliny [...]

Czynniki wyzwalające

Objawy pheochromocytoma mogą występować samoistnie bądź pod wpływem czynników wyzwalających. Należą do nich m.in.: wysiłek fizyczny, uciśnięcie brzucha, obfity posiłek, sytuacje [...]

Kogo diagnozować pod kątem pheochromocytoma?

Podejrzenie pheochromocytoma powinny wzbudzić następujące sytuacje kliniczne:

Kryteria rozpoznania

Podstawowym kryterium rozpoznania klinicznego jest stwierdzenie zwiększonego stężenia metabolitów katecholamin w osoczu lub zwiększonego ich wydalania z moczem (kryterium biochemiczne) oraz zlokalizowanie guza [...]

Leczenie

Jedynym sposobem trwałego wyleczenia jest resekcja guza. Zwykle wykonuje się operacyjne usunięcie guza metodą laparoskopową. Wybór metody operacji (laparoskopowa vs klasyczna) [...]

Przypadki kliniczne

70-letnia kobieta z rozpoznaniem szpiczaka mnogiego została skierowana do kliniki przez prowadzącego hematologa w związku z podejrzeniem pheochromocytoma. Podejrzenie to zostało wysunięte ze względu [...]

Do góry