Zaburzenia rytmu i przewodzenia

W przebiegu SSc obserwuje się niekiedy groźne zaburzenia rytmu i przewodzenia. Za główne przyczyny tych zaburzeń uważa się postępujące włóknienie mięśnia serca i układu bodźcoprzewodzącego, a także uszkodzenie drobnych naczyń będące przyczyną upośledzenia mikrokrążenia wieńcowego [39,40]. Już analiza spoczynkowego zapisu EKG pozwala wnioskować o stopniu uszkodzenia i rokowaniu chorych z SSc. Bryan i wsp. w trakcie 5-letniej obserwacji 280 chorych z SSc wykazali, że nieprawidłowy spoczynkowy zapis EKG należy do najistotniejszych czynników ryzyka zgonu (iloraz zagrożeń [HR] 3,94, 95% CI 2,18-7,11) [41].

W metaanalizie 10 badań z udziałem łącznie 436 pacjentów z SSc Folansbee i wsp. wykazali różne odchylenia od normy w spoczynkowym zapisie EKG w 46% przypadków. Najczęściej, bo w ok. 15% analizowanych zapisów EKG, obserwowano cechy przerostu obu komór serca, niespecyficzne zmiany odcinka ST i nadkomorowe zaburzenia rytmu serca [42]. Zaburzenia przewodnictwa śródkomorowego pod postacią pełnych i niepełnych bloków odnóg w EKG występują u 25-75% chorych. Według danych uzyskanych z 24-godzinnego monitorowania EKG metodą Holtera do najczęstszych zaburzeń rytmu serca należą: dodatkowe pobudzenia komorowe i nadkomorowe, które stwierdzono u ok. 60-70% chorych z SSc. Groźne zaburzenia rytmu pod postacią częstoskurczów komorowych i nadkomorowych stwierdza się odpowiednio u około 5-10 i 20-50% pacjentów. Wykazano również zależność między komorowymi zaburzeniami rytmu serca a śmiertelnością całkowitą i częstością występowania nagłych zgonów sercowych [43]. Analiza holterowskich zapisów EKG umożliwia również ocenę zmienności rytmu serca (heart rate variability, HRV) oraz turbulencji rytmu serca (heart rate turbulence, HRT), parametrów odzwierciedlających aktywność układu autonomicznego serca. Bienias i wsp. w badaniu oceniającym 45 chorych z SSc stwierdzili nieprawidłowe wartości HRT u 19 (42%) z nich [44]. W innej pracy ci sami autorzy wykazali obecność potencjalnie groźnych komorowych zaburzeń rytmu serca (klasa IV wg Lowna) u 16 (36%) z 45 chorych z SSc [45]. W standardowym zapisie EKG ocenie podlega również odstęp QT. Analizując zapis, należy zwrócić uwagę zarówno na czas odstępu QT, skorygowany względem częstości rytmu serca czas odstępu QT (QTc) oraz dyspersję odstępu QT (QTd), czyli różnicę czasu trwania między najdłuższym i najkrótszym odstępem QT. Wydłużenie QTc >440 ms i zwiększenie QTd >60 ms jest związane ze zwiększonym ryzykiem wystąpienia groźnych komorowych zaburzeń rytmu serca i nagłej śmierci sercowej [46]. U chorych z SSc wykazano istotne statystycznie wydłużenie odstępu QTc i zwiększoną dyspersję QT [47]. Na podstawie piśmiennictwa można stwierdzić, że nieprawidłowości w spoczynkowym zapisie EKG występują u 40-70% chorych z SSc i są wyrazem uszkodzenia serca w przebiegu choroby podstawowej. Standardowe badanie EKG powinno być zatem rutynowym badaniem dodatkowym w trakcie oceny kardiologicznej chorych z SSc.

Podsumowanie

Twardzina układowa jest chorobą ogólnoustrojową, w przebiegu której zajętych może być wiele narządów, w tym układ krążenia. W jej przebiegu pierwotnie dochodzi do uszkodzenia śródbłonka, co prowadzi do aktywacji procesu zapalnego, przebudowy naczyń oraz waskulopatii i nieprawidłowej angiogenezy. Nasilone włóknienie charakterystyczne dla tej choroby może obejmować również miokardium, prowadząc do nieodwracalnych zmian, co wyraża się upośledzeniem funkcji rozkurczowej lewej i prawej komory serca, zaburzeniami rytmu i przewodzenia, rzadziej zapaleniem mięśnia serca, wysiękiem osierdziowym lub upośledzeniem funkcji skurczowej komór. Do najgroźniejszych powikłań SSc ze strony układu krążenia należy tętnicze nadciśnienie płucne stwierdzane u 7-12% chorych. Wczesne jego wykrycie umożliwia włączenie celowanego leczenia i wydłużenie życia chorych. W tej grupie pacjentów wskazany jest systematyczny nadzór kardiologiczny umożliwiający wczesną identyfikację niekiedy groźnych dla życia powikłań.

Do góry