Biegunki

Biegunki występują zwykle jako zjawisko wtórne do uszkodzenia błon śluzowych w przebiegu chemio- lub radioterapii lub też jako powikłanie leczenia przeciwbakteryjnego (rzekomobłoniaste zapalenie jelit). Bezpośrednimi powikłaniami biegunek są: odwodnienie, zaburzenia elektrolitowe, nadkażenie (np. grzybica), sepsa, niedożywienie. Do leków onkologicznych wywołujących biegunki należą: fluorouracyl, metotreksat, cytarabina (arabinozyd cytozyny), irynotekan. W leczeniu biegunek u pacjentów onkologicznych oprócz wyrównania zaburzeń wodno-elektrolitowych lub niedożywienia (odżywianie pozajelitowe) stosuje się farmakoterapię (np. loperamid).

Zaburzenia hematopoezy

Zaburzenia hematopoezy towarzyszące chorobie nowotworowej skutkują niedokrwistością w wyniku uszkodzenia układu krwiotwórczego w następstwie naciekania szpiku przez komórki nowotworowe, krwawienia, zakażeń, hipersplenizmu, hemolizy, niedoborów pokarmowych, a także upośledzenia krwiotworzenia po chemio- lub radioterapii (neutropenia, małopłytkowość). Do leków pobudzających erytropoezę należą: ludzka rekombinowana erytropoetryna α i erytropoetyna β.8 Stosowanie stymulatorów erytropoezy u chorych na nowotwory jest nadal zagadnieniem kontrowersyjnym i wymaga stosowania się do rekomendacji American Society of Clinical Oncology (ASCO) i American Society of Hematology (ASH).8

Do góry