Kardiologia

Obturacyjny bezdech senny z punktu widzenia kardiologa

dr n. med. Ewa Warchoł-Celińska

Klinika Wad Wrodzonych Serca, Narodowy Instytut Kardiologii im. Stefana kardynała Wyszyńskiego – Państwowy Instytut Badawczy w Warszawie

Adres do korespondencji:

dr n. med. Ewa Warchoł-Celińska

Klinika Wad Wrodzonych Serca, Narodowy Instytut Kardiologii

im. Stefana kardynała Wyszyńskiego – Państwowy Instytut Badawczy

ul. Alpejska 42, 04-628 Warszawa

e-mail: ewarchol@ikard.pl

  • Kryteria rozpoznania obturacyjnego bezdechu sennego (OBS) i badania diagnostyczne
  • Występowanie OBS a ryzyko rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego
  • Metody postępowania terapeutycznego  

Obturacyjny bezdech senny (OBS) ma udokumentowany związek z licznymi chorobami sercowo-naczyniowymi, w tym z nadciśnieniem tętniczym, udarem mózgu, niewydolnością serca, chorobą wieńcową i migotaniem przedsionków (AF – atrial fibrillation). Pacjenci z OBS mają zwiększone ryzyko nie tylko rozwoju współistniejącej choroby sercowo-naczyniowej, lecz także poważniejszego jej przebiegu.

Obturacyjny bezdech senny – informacje ogólne

Obturacyjny bezdech senny jest chorobą, w której podczas snu dochodzi do pogorszenia utlenowania krwi (spadek SpO2 o 3-4%) oraz przebudzeń ze snu, z których większość pozostaje nieuświadomiona. Istotą choroby są powtarzające się epizody zamknięcia górnych dróg oddechowych (bezdechy) lub ich zwężenia (spłycenia oddychania) na poziomie gardła przy zachowanej lub w większości przypadków wzmożonej pracy mięśni oddechowych.

Etiopatogeneza OBS jest związana z budową górnych dróg oddechowych. W czasie snu dochodzi do zmniejszenia napięcia mięśni ścian gardła, co w sprzyjających warunkach (otyłość centralna, przerost migdałków podniebiennych, wydłużone podniebienie miękkie, powiększenie języka, mała cofnięta żuchwa, zmniejszenie napięcia mięśnia gardła) może prowadzić do jego zwężenia lub zamknięcia, a w rezultacie do spłycenia oddychania lub wystąpienia bezdechu. Taka sytuacja prowadzi do hipoksemii i hiperkapnii oraz narastającej pracy mięśni oddechowych, co powoduje wybudzenie, a w konsekwencji wzrost napięcia mięśni gardła i zakończenie bezdechu. Po bezdechu wyrównawcza hiperwentylacja prowadzi do wtórnej hipokapnii i zmniejszenia napędu oddechowego. Pacjent ponownie zasypia, zmniejsza się napięcie mięśni gardła, które ulega zapadnięciu, i następuje kolejny bezdech.

Obturacyjny bezdech senny występuje bardzo często, szacuje się, że dotyka 34% mężczyzn i 17% kobiet w populacji ogólnej oraz od 40% do 60% pacjentów z rozpoznaną chorobą sercowo-naczyniową. Należy zaznaczyć, że częstość występowania OBS systematycznie wzrasta, co ma związek z epidemią otyłości i starzeniem się społeczeństwa. Szacuje się, że w porównaniu z dwiema poprzednimi dekadami częstość występowania OBS wzrosła o 30%.

Obturacyjny bezdech senny – czynniki ryzyka i objawy

Ważną informacją praktyczną dla lekarzy, którzy podejrzewają OBS u swoich pacjentów, jest znajomość czynników jego ryzyka, do których należą:

Pełna wersja artykułu omawia następujące zagadnienia:

Obturacyjny bezdech senny – postępowanie diagnostyczne i kryteria rozpoznania

Rozpoznanie OBS ustala się na podstawie wyniku badania polisomnograficznego. Do głównych wskaźników ocenianych w polisomnografii należą:

Obturacyjny bezdech senny – przebieg naturalny i rozwój powikłań sercowo-naczyniowych

Przebieg naturalny OBS wynika z zaburzenia struktury snu będącego efektem powtarzających się przebudzeń towarzyszących bezdechom oraz powtarzających się epizodów niedotlenienia w czasie bezdechów [...]

Obturacyjny bezdech senny – leczenie

Metodą z wyboru w leczeniu OBS jest utrzymywanie stałego dodatniego ciśnienia w drogach oddechowych (CPAP – continuous positive airway pressure). Dzięki CPAP jest utrzymywana [...]

Podsumowanie

Związek OBS z chorobami układu sercowo-naczyniowego, zwłaszcza z nadciśnieniem tętniczym, migotaniem przedsionków oraz innymi zaburzeniami rytmu serca, chorobą wieńcową, niewydolnością serca, jest bardzo [...]
Do góry